Daguitstap naar Gent, door Elena.

 Op stap in Gent

Het 5de en 6de leerjaar vertrokken allen omstreeks 8 uur maandagochtend richting Gent met de bus.

Na een leuke busrit kwamen we aan op onze bestemming “Gent”.

Wat zouden we vandaag allemaal beleven! Wat was het spannend!

Als eerste stond een stadswandeling door Gent op het programma.

Door de gids kwamen we heel wat te weten.

Zoals De Schelde is een stroom en De Leie is een rivier.

In Gent hebben ze ook een klokkenstoel met daarin klok Roeland.

Het Belfort diende om de stad te bewaken, maar ook als alarm door de alarmklokken en nu kan je er de tijd nog op aflezen. 

In de kerk heeft men een brandkoffer die moeilijk te openen is. Slechts 3 mensen hebben een persoonlijke sleutel om de brandkoffer te openen. De brandkoffer gaat pas open als de 3 sleutels er tegelijk ingaan. Dit omdat er speciale waardevolle documenten op perkament inzitten.

Keizer Karel legde de bouw van het gemeentehuis na thuiskomst stil, hij wilde het geld liever gebruiken om oorlog te voeren. Daarom heeft dit gebouw nu 2 verschillende bouwstijlen. 

Gent heeft ook dunne straten door de bovengrondse riolering uit de Middeleeuwen.

Daarna bezochten we Het huis van Kina. Daar was een tentoonstelling over de kunst van Jan Van Eyck.

Jan Van Eyck schilderde het Lam Gods. Er is een vermist paneel van dit bekende schilderij.

Schilders droegen in die tijd een kaproen, dit was een soort hoed.

Ze maakten ook zelf verf van koeienpis en inkt van inktvis.

Het lam op het schilderij stelt God voor.

Op een ander paneel heeft Adam een appel gegeten en er is een stuk in zijn keel blijven steken. Dit is duidelijk zichtbaar aan zijn keel. Daardoor hebben jongens en mannen een adamsappel.

Eva hebben ze ook een aantal keer veranderd op het schilderij. Eerst vonden ze dat Eva te grote borsten had en daarna vonden ze dat ze kleren aan moest hebben en als laatste vonden ze het originele beter en hebben ze het opnieuw aangepast naar de eerste versie. 

Het was leuk dat we met wasco mochten tekenen op de deur. De jongen noemde dit taggen.

Na ons bezoek aan de tentoonstelling kregen we allemaal honger en was het tijd om ons lunchpakket op te eten.

We deden dit op het gezellige Geraard de Duivelplein. 

Daarna stond een bezoek aan Het Gravesteen gepland.

Een gids vertelde ons meer over Het Gravesteen.

Het Gravesteen is een burcht uit steen. Vroeger waren de huisjes uit hout en deze waren gemakkelijk brandbaar. Zo kon de hele stad gemakkelijk afbranden. Enkel de rijken hadden een stenen huis dat niet gemakkelijk vuur vatte. 

De burcht deed dienst als bescherming van de stad. Het Gravesteen werd ook gebruikt als rechtbank.

Op het Gravesteen woonde de graaf met zijn familie en dienstpersoneel. De graaf was iemand van adel.

Dit wil zeggen dat hij familie van de koning was. Hij was rijk en iedereen moest naar hem luisteren. De graven hadden alle rechten! Zo mochten alleen graven jagen. Ze waren ook de baas over een gebied. 

Wie slechte streken uithaalde kreeg lijfstraffen zoals: wie geld vervalste werd levend gekookt, als je iets zei dat je niet mocht doorvertellen of kwaad sprak over de graaf werd er een spijker door je tong geslagen, als je iemand vermoord had werd je onthoofd door de beul of werd je aan de galg gehangen,… Wanneer de graaf er niet was en je deed iets mis werd je in de vergeetput gegooid. Deze noemde zo omdat het daar pikdonker was en je niet meer wist of het dag of nacht was.

Wanneer er een feest was op Het Gravesteen dan bleven de gasten slapen in de feestzaal, want het vervoer per boot of te paard duurde te lang en karren en koetsen bestonden toen nog niet.

In die tijd droegen de ridders zware harnassen met een maliënkolder eronder om te vechten en de trappen draaiden altijd naar rechts, zo hadden ze hun rechterhand vrij om te vechten.

Bij de graaf sliep er altijd een windhond dit omdat het een sierlijk dier was, maar ook om de koude tegen te gaan.

Op vijanden lieten ze uit valkuilen uitwerpselen vallen.

Er was maar 1 stadspoort om in en uit de stad te gaan. Ze zouden niet op de poort duwen want er hingen ijzeren pinnen aan.

En na zoveel meer info over Het Gravesteen keerden we huiswaarts.

Wat een vermoeiende, maar boeiende dag.

Terug thuis vertelde ik wat ik allemaal mocht beleven.